Eigenlijk is dit best wel een naar verhaaltje dus denk goed na of je het wilt lezen, je bent gewaarschuwd!!
Zoals jullie vast weten uit eerdere verhalen dat de vader van mijn moeder boer was in hart en nieren, en dat het hard werken was en dat van de vroege morgen tot in de late avond en dat zeven dagen in de week.
Zelfs op zondag werd er ook gewerkt maar niet meer dan nodig was, in de morgen melken en voeren dan naar de kerk eten en meer. Veel vrije tijd hadden ze niet maar goed dat is weer een ander verhaal.
Nu hoef ik je niet te vertellen dat er rond en in de boerderij van allerlei dieren aanwezig waren zoals koeien, varkens, kippen en paarden, misschien nog wat eenden, ganzen of schapen de paarden waren werkpaarden de tractoren kwamen pas later.
Er trippelde ook nog een paar katten over het erf, deze katten moesten zichzelf maar redden, als er gemolken werd kregen ze een beetje melk en de rest van het menu bestond uit muizen.
Zelfs de kat had dus een functie en dat was om de muizen uit te roeien, en dan liep er nog een hond op het erf deze was voor de bewaking en hoe groter de hond des te beter was het als hij er ook nog vals uitzag was het nog beter, vaak hadden ze meerdere honden.
De rest van de veestapel was er voor de melk en het vlees er liep niets rond voor de sier!
Mijn moeder vertelde dat opa kuikentjes had gekocht, deze werden dan vet gemest en opgegeten. Mijn moeder vertelde dat ze samen met Tante Truus de zus van mijn moeder, dat ze op zeer jonge leeftijd de kuikentjes aan het bekijken waren deze waren net gebracht en de beste man was door oma uitgenodigd voor een bakje koffie, gastvrijheid was belangrijk en daarvoor werd altijd even tijd gemaakt, het laatste nieuws werd gedeeld.
Televisie was er nog helemaal niet en de radio als ze die al hadden was voor het weerbericht en het nieuws, maar ik denk zelf dat toen dit verhaal zich afspeelde er nog geen radio aanwezig was.
Maar goed buiten stond de grote kist met de prachtige gele eendagskuikens deze waren nog maar een paar dagen oud, het hok waar ze straks naartoe werden gebracht was al helemaal schoon en netjes gemaakt, de waterbakjes waren gevuld en ook de ton met voer stond klaar.
Opa had zelfs nog gecontroleerd of er geen grote gaten in het hok aanwezig waren, want marters en ratten hielden ook wel van en klein piepkuikentje, maar daarvoor waren de kuikentjes niet bedoelt.
Misschien kunnen we ze even aaien stelde Tante voor en meteen haalde ze zo’n prachtig geel kuiken uit de kist, ze gaf het piepende gele bolletje aan mijn moeder, ma zette het kuikentje op de grond en meteen trippelde het kleine ding er vandoor, maar dat was niet de bedoeling ma pakte snel het kuikentje van de grond, om het vervolgens met beide handen het arme kuikentje even stevig aan te drukken, het doel om te voorkomen dat de kuikentje wegliep was bereikt.
Maar Tante Truus bleef maar kuikentjes uit de kist halen en mijn moeder was druk met het voorkomen dat ze wegliepen, het hoopje met levenloze kuikentjes werd steeds hoger totdat ze werden tegengehouden door een boze opa, gelukkig maar want het had niet lang geduurd of alle kuikentjes waren al vroegtijdig naar de hemel gegaan.
Als mijnmoeder dit verhaal dan moest ze er zelf altijd om lachen, ik niet, ik werd er een beetje boos om ik had medelijden met deze arme kuikentjes dat ze helemaal voor niets zijn gestorven.
Maar ach nu denk ik als ze niet doodgedrukt waren dan waren ze vast door de bijl gestorven en op het bord beland!
Ik vraag ook wel eens af of de boeren vroeger wel gevoel hadden, volgens mij niet echt.
Oké het was een hard leven en de mensen waren ook gehard door dat leven, soms was het ook wel overleven!
Maar toch…………
IKKE