Aan de rand van een groot, groot Wortelveld gelegen aan de rand van een groot bos woonde Plof, Plof het Konijn.
Nu was Plof geen gewoon konijn! nee hoor!! Plof was een super konijn en dan bedoel ik natuurlijk niet dat Plof een konijn was met superkrachten, haha nee hoor!
Plof was groot en dik! Volgens Jacob de Uil was Plof het grootste en dikste konijn van de héééééle wereld.
En dat was best wel vreemd! Want Jacob de uil had nog niet zo heel veel gezien van de wereld, vast niet meer dan de oude boomgaard en het weiland met wat knotwilgen dat er naast lag.
Maar Jacob was wel een hele wijze uil, en wat een wijze uil vertelde dat geloofde iedereen, als Jacob iets zei dan was het zeker, Plof het konijn was het grootste en ook nog eens het dikste konijn van de hele wereld.
Nu was Jacob niet alleen maar groot en dik, nee hoor er was meer, Jacob was ook nog eens ontzettend lui, en ook nog eens veel luier dan Knorr het Varken, en dat wilde toch wel wat zeggen want als er een lui was dan was dat Knorr wel!
Nu was Plof niet op zijn grote achterhoofd gevallen, nee zeker niet, Plof was dan wel groot, dik en lui maar dom was Plof zeker niet.
Plof had namelijk zijn huisje aan de rand van een groot wortelen veld gebouwd en dat veld lag weer aan de rand van een bos, het wortelen veld stond vol met de sappigste en dikste wortels en dat rij na rij zover als je maar kon kijken wortelen, wortelen en nog eens wortelen.
Plof was dan wel heel erg lui en dik maar voor een bosje sappige wortelen kwam hij wel in beweging en dan at hij, en at hij net zolang tot hij er buikpijn van kreeg!
Van zo’n volle buikje werd je ook heel erg moe, en dan werd het toch tijd om het warme holletje op te zoeken, met zo’n dikke buik kon hij nog maar net door de deur van zijn huisje.
Als hij dan in zijn warme holletje was gekropen viel Plof met zijn volle buik al snel in slaap en daar sliep hij dan net zo lang tot zijn maag weer begon te knorren en als dat gebeurd dan begint dit hele verhaaltje weer van voren af aan.
IKKE