Als je ouder word dan denk je er misschien zelf ook wel eens aan, wat heb ik meegekregen en van wie?
Nu is er een liedje van Stef Bos waarin de tekst “Papa ik lijk steeds meer op jou” voorkomt.
En als kind van mijn ouders heb ik mezelf ook wel eens die vraag gesteld, hoe ben ik en van wie ik dat?
Het aanpakken heb ik wel van beide ouders meegekregen, mijn vader werkte het liefst met hout en dat heb ik ook wel een beetje, ik kan van alles bij het klussen het liefst met hout dus dat heeft mijn voorkeur.
Van mijn vader heb ik mijn emotionele kant geërfd, van mijn moeder het felle en ook het vastbijten in iets en het doorpakken.
Ik heb van beide kanten genoeg meegekregen, en soms denk ik van hey zo was mijn moeder of zo was mijn vader ook.
Ik heb ook wel eens een moment dat ik denk wat zou mijn vader in deze situatie doen, of mijn moeder?
Ik ben een kind van mijn ouders en eigenlijk is het helemaal niet belangrijk van wie je wat hebt meegekregen, je zingt namelijk zoals je gebekt bent, en daar moet je het mee doen!
Een ding is belangrijk en dat is dat je je ouders niet tot schande maakt, doe geen dingen waar je ouder niet trots op zouden zijn, zoals bijvoorbeeld stelen!
Ik heb twee rechterhanden gekregen en dat is een zegen als je het zo mag omschrijven, ik kan echt van alles en dat is niet om op te scheppen maar dat is doordat mijn ouders ons altijd hebben gestimuleerd!
Een gezegde van mijn moeder was……Kan niet ligt op het kerkhof en wil ik niet ligt er naast! En daar ben ik het helemaal mee eens!
Natuurlijk zijn er ook wel dingetjes die je mee krijgt waarvan je denkt dat had ik liever niet meegekregen, maar gelukkig ik heb niet echt vervelende dingen meegekregen! Maar wie zou dat van zichzelf zeggen, toch?
Ik ben blij met wat ik kan en met wat ik heb mee gekregen van huis uit, mijn ouders hebben er alles aan gedaan om ons zo goed mogelijk op te voeden en groot te brengen. En ik kan hier schrijven dat ze met vlag en wimpel zijn geslaagd!
Helaas zijn mijn ouders niet meer onder ons, je weet als mens dat het leven nu een maal zo gaat ook wij komen een keer aan de beurt, hoewel ik hoop dat het nog wel even duurt.
Maar toch er zijn momenten dat ik nog wel even bij ze op koffie zou willen gaan, even een praatje maken en even het laatste nieuwtjes horen!
Ik denk nog regelmatig aan mijn ouders en ik vind het ook erg belangrijk om dat te blijven doen.
IKKE